Voedselsupplementen ze zijn een integraal onderdeel van het bewaren en verwerken van voedsel. En wat ons betreft, het voedsel van vandaag is ongetwijfeld veiliger dan toen er nog maar weinig wettelijke beperkingen waren.
In het verleden voegden veel gewetenloze voedselleveranciers stoffen toe aan voedingsmiddelen met weinig aandacht voor de gezondheid. Zo gebruikten bakkers soms gips, klei of zelfs zaagsel om het gewicht van het brood te verhogen.
Brouwers voegden strychnine toe om de smaak van bier te "verbeteren" - en om hop te besparen. Maar niets was zo angstaanjagend als snoep: de felle kleuren die kinderen aantrokken, waren vaak het resultaat van giftige zouten van lood, kwik of koper.
Maar wat zijn tegenwoordig eigenlijk levensmiddelenadditieven?
Levensmiddelenadditieven worden officieel gedefinieerd als "elke stof die normaal niet als levensmiddel zelf wordt geconsumeerd", gebruikt voor een "technologisch doel bij de vervaardiging, verwerking, bereiding, behandeling, verpakking, vervoer of opslag van voedsel".
Momenteel zijn levensmiddelenadditieven gereguleerd en wordt hun veiligheid getest. Maar de etiketten geven de indruk dat je naar een scheikundeschool moet om erachter te komen wat je eet.
Levensmiddelenadditieven spelen vijf hoofdrollen:
1. Antioxidanten
Wanneer vetten en oliën reageren met zuurstof, kunnen ze ranzig worden; daarom worden antioxiderende ingrediënten toegevoegd om de achteruitgang te vertragen.
Een van de meest voorkomende antioxidanten is ascorbinezuur (vitamine C), dat interactie voorkomt. Veel voorkomende antioxidanten zijn ascorbinezuur (synthetische vitamine C, E300) en tocoferolen (E306). Begrijp de rol van antioxidanten in ons lichaam!
2. Kleurstoffen
De chemicaliën die worden gebruikt om te kleuren, kunnen afkomstig zijn van natuurlijke of synthetische bronnen; zonder hen zouden veel bewerkte voedingsmiddelen er onaantrekkelijk uitzien. Het gebruik van kleurstoffen om ondermaats voedsel te maskeren of te verhullen is illegaal - hoewel sommige overtredingen moeilijk op te sporen en te bewijzen zijn.
Veel voorkomende kleurstoffen zijn karamel (E150a), gebruikt in producten zoals sauzen en koolzuurhoudende dranken, en curcumine (E100), een gele kleurstof die wordt gewonnen uit kurkuma-wortels.
3. Emulgatoren, stabilisatoren, geleermiddelen en verdikkingsmiddelen
Deze middelen voorkomen dat voedsel wordt afgescheiden, maken het mogelijk om in een gel te veranderen en dragen bij aan het geven van body en dichtheid aan het product. Lecithine (E322), monoglyceriden en vetzuurdiglyceriden (E471) behoren tot de meest voorkomende. Pectine (E440) is het geleermiddel dat wordt gebruikt in gelei en gelatines.
4. Zoetstoffen
Zoetstoffen maken voedsel zoeter, alleen of met suiker gebruikt. De meest voorkomende kunstmatige zoetstoffen zijn aspartaam (E951), sacharine (E954) en sorbitol (E420).
5. Conserveringsmiddelen
Drie verschillende soorten beschermen voedsel tegen bederf, waardoor de houdbaarheid wordt verlengd. Antimicrobiële middelen houden schimmel en groei van bacteriën en gisten onder controle. Antioxidanten, zoals hierboven vermeld, voorkomen ranzigheid. De derde richt zich op enzymen, zoals fenolase, die gesneden appels en aardappelen bruin maken. Citroenzuur of ascorbinezuur (vitamine C) kan worden gebruikt om fenolase te remmen.
Zout, dat een conserveermiddel is, kan ook worden toegevoegd, meer om de smaak te versterken.
Experts raden aan om voor volwassenen niet meer dan 6 g zout (2,4 g natrium) per dag te consumeren, laat staan voor kinderen. Let op het zout- of natriumgehalte op de etiketten. U zult versteld staan van de hoeveelheid "verborgen" zout die u aantreft.
Het is niet overdreven om te zeggen dat de moderne voedingsindustrie niet zou kunnen bestaan zonder toevoegingen. Zonder conserveermiddelen zouden veel voedingsmiddelen veel gevaarlijker zijn dan ze zijn, en er worden slechts zeer kleine hoeveelheden van deze producten gebruikt. Ondanks de regelgeving blijft het gebruik van additieven in voeding echter controversieel.
