Wat als het eten op je bord zou kunnen spreken?Nu is het tijd voor de zalm! Hoor de voordelen van dit rijke voedsel voor uw gezondheid!
Google "zalm aan de overkant" en je zult tientallen video's vinden van mij en mijn collega's die door natte straten en wegen springen als opwindspeelgoed dat een missie uitvoert. De auto's vertragen en stoppen om ons te laten passeren, het water spettert uit onze staart terwijl we dit onnatuurlijke landschap doorkruisen en aan de andere kant springen we weer in de rivier.
De video's nemen me op nadat ik tot vijf jaar op zee heb doorgebracht, duizenden kilometers heb overgestoken en de roze-oranje krill heb gegeten die mijn vlees de karakteristieke roze kleur geeft. Om me op deze reis te begeleiden, gebruik ik mijn slimme interne GPS (die het magnetisch veld van de aarde gebruikt) om dichter bij mijn plaats van herkomst te komen. Dus ik begin de specifieke rivier op te snuiven waar ik ben geboren. Ik ga naar huis om me voort te planten en, helaas, in het algemeen, om te sterven - misschien nadat ik een paar wegen heb overgestoken.
Bekijk een gegrilde zalmsalade, een gezond genot!
Als je visboer of ober me "wild" noemt, weet dan dat deze categorie nogal vaag is. Mijn acht levende soorten, waarvan zeven in de Stille Oceaan, hebben zulke verwarrende grenzen dat de Atlantische zalm in feite dichter bij de Noord-Amerikaanse forel ligt dan de Pacifische zalm, terwijl de Pacifische zalm dichterbij is. Regenboogforel aan de westkust van Noord-Amerika dan de Atlantische Oceaan Zalm.
Om precies te zijn, ik ben zo aangepast aan dezelfde rivier waar ik ben geboren dat mijn grootte, mijn vorm en misschien zelfs mijn smaak specifiek zijn voor die plaats en erdoor worden bepaald. Als ik bijvoorbeeld aan de top van de wilde Yukon-rivier ben geboren, zal ik veel groter en dikker zijn dan een zalm die in een stroompje op minder dan twee kilometer afstand wordt geboren.
Ik heb tenslotte genoeg kracht en vet nodig om naar huis te gaan, zwemmend tegen de krachtige Yukon-stroom in en een nest te graven voor de eieren op de rotsachtige bodem.
Vissers weten dit en vangen me het liefst direct aan de monding van de Yukon, wanneer het vet dat ik heb opgeslagen - die zijdezachte omega-3-vetzuren die me heerlijk en goed voor het hart maken - op zijn hoogtepunt is voor de lange reis stroomopwaarts.
Ik ben altijd een belangrijk Amerikaans voedsel geweest, grotendeels vanwege deze ongebruikelijke reproductieve gewoonte. Ik ben zo groot als een volwassen oceaanvis, maar door mijn terugkeer naar de plaatselijke rivieren hebben vissers van alle tijden me kunnen vangen zonder overboord te hoeven gaan, zoals in het geval van tonijn en kabeljauw.
Ontdek waarom het eten van vis en zeevruchten goed is voor uw gezondheid
Deze toegankelijkheid keerde zich tegen mij: hoewel mijn Atlantische broers bestonden in alle kustrivieren ten noordoosten van de Hudson, zijn ze tegenwoordig alleen te vinden in acht eenzame rivieren in de Amerikaanse staat Maine en worden ze daarom beschermd. Een waarschuwing: wanneer u "wilde Atlantische zalm" op het menu ziet, krijgt u te maken met een illegaal visserijproduct - of valse informatie.
Hoewel de Atlantische zalm in het wild met uitsterven wordt bedreigd, gedijt hij in omhuizingen op volle zee, met een klein pootje - of is het een vin? - in de visteeltsector. Aan de andere kant slaagden ze er pas recent en met moeite in om tonijn en kabeljauw te kweken.
Als gevolg hiervan werd ik het op één na populairste zeeproduct in de Verenigde Staten (na garnalen), en 70% van de zalm die Amerikanen eten, komt van boerderijen in beschutte kustgebieden.
Deze relatief goedkope en gemakkelijke overvloed is een zegen voor gasten en koks. Mijn vet geeft me een toegeeflijk vocht, zelfs als je me het punt laat passeren, en dat is waar mijn alomtegenwoordigheid op bruiloften, galadiners en feesten van buren vandaan komt.
(Wees echter voorzichtig met de hitte wanneer ik me klaarmaak of, als je me in de pan verzegelt, gebruik mijn huid als bescherming tussen de hitte en het vlees: het resultaat zal beter smaken.)
Er zijn maar weinig vissen die zich lenen voor zo veel verschillende bereidingswijzen: ik kan gebeitst, gerookt, geroosterd, gekookt, gegrild, verzegeld en natuurlijk ben ik uitstekend zelfs rauw.
Over dit laatste nummer, een bijzonder verhaal: de Japanners vonden het walgelijk om rauwe zalm te eten, iets wat tot in de jaren negentig nog niet bekend was. Op dat moment overtuigden ondernemende Noren, die hun teveel aan gekweekte zalm wilden verkopen, Japanse consumenten ervan om vlees in de gebruikelijke sushi. Dat klopt: in feite is die zalm- en avocadosushi het product van een briljante Scandinavische marketingcampagne.
Bereid met deze tips heerlijke vis voor
Dit soort feiten deed wonderen voor mijn populariteit, maar met onverwachte gevolgen. Sommige fokkers in de wereld, die proberen kosten te besparen, hebben me te veel voer en antibiotica gegeven, waardoor ik vaak milieutoxines zoals dioxine en polychloorbifenylen achterlaat. Zoek naar het keurmerk van de ASC (Aquaculture Stewardship Council of American Aquaculture Breeding Council) om er zeker van te zijn dat je koopt bij een bedrijf dat zich inzet om mij op de meest gezonde manier op te voeden voor jou en het milieu.
Er is nog een groeiend risico dat ik moet noemen. Het is het risico voor andere vissen. In 2017 ontvluchtten ongeveer 300.000 Atlantische zalmen hun verblijf in de baai van Puget Sound, in de Amerikaanse staat Washington. Dit veroorzaakte de vrees dat mijn oosterse versie beter zou presteren dan de westerse versie, waardoor mijn toch al kwetsbare oceaanpopulatie in gevaar zou komen. Toen een visser in 2018 een levende Atlantische zalm ving op de Skagit-rivier in de staat Washington, met zijn buik vol visgraten, nam de angst toe: overleefden mijn gedomesticeerde broers in het wild en bedreigden ze mij in het wild?
Het incident leidde tot het Amerikaanse besluit om de kweek van Atlantische zalm tegen 2025 te verbieden. Dit is een belangrijke stap voor mij. Ik zou graag wild blijven en zo lang als ik kan wegen oversteken.
