Volgens een systematische review van de 20 eerdere onderzoeken die in 2015 door University College London zijn uitgevoerd, zal tot een tiende van de volwassen wereldbevolking op enig moment in het leven last hebben van duizeligheid; 17% tot 30% zal aanzienlijke duizeligheid ervaren.
In medische termen betekent duizeligheid dat de waarneming van de beweging van het lichaam niet overeenkomt met de werkelijkheid; de wereld draait, niet de persoon. Aan de andere kant heeft duizeligheid meer te maken met ruimtelijke desoriëntatie, zonder het valse of vervormde gevoel van beweging. Het kan een onbalans zijn of de persoon voelt dat hij gaat flauwvallen. Ontdek wat de meest voorkomende ziekten zijn die het symptoom veroorzaken en wat u vervolgens moet doen.
Wat zijn de oorzaken?
Er zijn tientallen mogelijke oorzaken van duizeligheid of draaierigheid, zoals lage bloedglucose, bijwerkingen van medicijnen, uitdroging of zelfs beroertes. Daarom is het belangrijk om onmiddellijk medische hulp in te roepen als het ongemak gepaard gaat met andere symptomen, zoals spraakproblemen, spierzwakte, mentale verwarring en veranderingen in het gezichtsvermogen.
Het probleem doet zich echter vaak voor in het vestibulaire systeem van het binnenoor, dat essentieel is voor evenwicht en oriëntatie. De componenten nemen de bewegingen van het hoofd waar en hoe deze zich verhouden tot de zwaartekracht. Het systeem stuurt deze informatie naar de hersenen om ons te helpen onze ogen te stabiliseren en te lopen zonder te vallen.
Het vestibulaire systeem kan afnemen met de leeftijd. Volgens een schatting uit 2009 gepubliceerd in het tijdschrift Archives of Internal Medicine, gebaseerd op een steekproef van meer dan 5.000 Amerikanen, heeft ongeveer 35% van de volwassenen ouder dan 40 een disfunctie van dit systeem.
De meest voorkomende boosdoener: BPPV
Een van de meest gediagnosticeerde vestibulaire problemen is goedaardige paroxismale positieduizeligheid. In het binnenoor zitten stukjes calcium, otolieten genaamd, die cellen met sensorische trilharen rollen en triggeren. BPPV begint wanneer een van deze stukken loskomt. Het verplaatste calcium drijft weg en stimuleert de receptoren die de beweging van vloeistof in het binnenoor volgen, waardoor verwarde berichten naar de hersenen worden gestuurd. Het resultaat is duizeligheidsaanvallen die meestal een paar minuten of minder duren.
BPPV verdwijnt meestal binnen een paar weken of maanden, mogelijk omdat het calciumkristal oplost in de vloeistof in het binnenoor. Als het probleem niet wordt opgelost, is het meestal mogelijk om het te genezen met snelle en pijnloze behandelingen waarbij het deeltje opnieuw moet worden gepositioneerd. De meest bestudeerde aanpak is de Epley-manoeuvre, die in 70% tot 80% van de gevallen onmiddellijke verlichting oplevert.
Bij deze techniek beweegt de arts het hoofd van de patiënt in een bepaalde positie - bijvoorbeeld 45 graden naar de aangedane zijde - gedurende ongeveer 30 seconden elk. Het doel is om het vuil uit de oorvloeistof te krijgen en naar een ander gebied waar het geen problemen veroorzaakt.
Om redenen die nog niet helemaal duidelijk zijn, is de kans groot dat BPPV terugkeert; de schattingen van het recidiefpercentage bereiken 50% in drie jaar. Het goede is dat het probleem waarschijnlijk opnieuw wordt opgelost door Epley's manoeuvre te herhalen.
Hoewel het vrij eenvoudig is om de herpositionering thuis zelf uit te voeren, waarschuwt neuroloog dr. Alexandre Bisdorff uit Luxemburg dat het eerst goed is om eerst de diagnose te bevestigen, om nog meer ernstige problemen niet over het hoofd te zien. In gevallen waarin deze niet-invasieve behandeling van de deeltjes na verschillende pogingen niet werkt, kan een operatie verdwijnen.
Complexe aandoeningen en chronische ziekten
Niet elk vestibulair probleem kan zo gemakkelijk worden opgelost als BPPV. Toen Melanie Simms in augustus 2007 last kreeg van duizeligheid en oorpijn, was dat nog maar het begin van een medische odyssee. De student in Aldbrough, Engeland, toen 20 jaar oud, kreeg te horen dat ze een binnenoorontsteking had.
De symptomen hadden moeten verdwijnen toen Melanie's immuunsysteem het virus doodde, maar de laesies hielden lang aan. "Ik heb de doktoren ongeveer een jaar verteld dat ik niet beter werd", herinnert Melanie zich.
Stimulerende omgevingen zoals een supermarkt maakten haar bijna verzwakt; soms had ik iemand nodig om me te helpen lopen. Ten slotte, in 2009, vroeg een KNO-arts hem tijdens een afspraak: "Als de auto stopt, lijkt het alsof hij nog rijdt?" Melanie was erg opgelucht toen ze iemand vond die haar probleem leek te begrijpen.
Bij haar werd niet-gecompenseerde vestibulaire neuritis vastgesteld, een van de vele aandoeningen die duizeligheid of constante vertigo veroorzaken. (Een andere is de ziekte van Ménière, die het gevolg is van een abnormale hoeveelheid vocht in het oor en ook tinnitus en gehoorverlies kan veroorzaken.) Hoewel er niet altijd een remedie is voor chronische vestibulaire aandoeningen, kan behandeling de symptomen minimaliseren. Afhankelijk van de diagnose worden medicijnen, operaties en vestibulaire revalidatietherapie gebruikt.
Revalidatie van het vestibulaire systeem
Volgens Lena Kollén, vestibulair fysiotherapeut uit Göteborg, Zweden, kan revalidatie zich aanpassen aan specifieke symptomen. Zij en haar collega's stellen plannen op waarbij het hele evenwichtssysteem van de patiënt betrokken is "en kan veel omvatten, van hoofdbewegingen tot balanceren op één plek met gesloten ogen", legt Lena uit.
Voor Melanie begonnen de oefeningen met kinbewegingen op en neer, waarbij de ogen eerst in een statisch patroon werden gefocust en daarna op televisie. De hoop is dat de hersenen geleidelijk zullen leren om de onvolkomenheden van de signalen die ze ontvangen te compenseren door op de andere zintuigen te vertrouwen om zich te oriënteren.
Eerder dit jaar beëindigde Melanie haar sessies fysiotherapie. Nu kan ze werken als receptioniste in het ziekenhuis en helpt ze ook bij het beheren van de Yorkshire Balance Support Group. Een van de doelstellingen van deze entiteit is om het publiek bewust te maken van vestibulaire aandoeningen.
"Veel mensen voelen zich eenzaam en bang omdat ze niet weten wat er aan de hand is", zegt Melanie. "Maar deze ziektes komen vaker voor dan je denkt."
