De Spanjaarden die de oceaan overstaken De Atlantische Oceaan in de 16e eeuw, na het begin van de Europese maritieme expansie, bereikten nieuwe en rijke landen, vol schatten, mysteries en totaal nieuwe culturen. In die eeuw ontstonden er ontdekkingen terwijl innovatieve maritieme technologieën in Europa werden verspreid. Ze hebben zeevaarders in staat gesteld nog verder te gaan en veel winstgevender handelsroutes te creëren. Een van hen werd gevonden in de vallei van Mexico, door het eiland Cuba, de vallei van Tenochtitlán; een van de rijkste en meest welvarende steden die de wereld ooit heeft gekend.
Tenochtitlán: de hoofdstad van het Azteekse rijk
Spaanse expeditionist Hernán Cortés gehoord van de verhalen over de stad. Behalve dat ze rijk waren aan edele metalen en stenen, overvloedig aan voedsel, drongen zijn verhalen door in Spaanse geesten die hongerig waren naar rijkdom. Om deze reden organiseerde Cortés al snel een expeditie naar de vallei van Mexico. Tenochtitlán lag strategisch in een vallei, in het hart van het Azteekse rijk.
Keizer Montezuma II, aan de andere kant, behandelde de Spanjaarden alsof ze de profetische komst waren van een ras van goden; omdat hij al snel besefte dat ze eigenlijk een bedreiging vormden. Cortés dwong zijn opmars naar Tenochtitlán door mensen te rekruteren die onderworpen waren aan de Azteken. Hij kreeg te maken met veldslagen en moeilijk terrein totdat hij de hellingen afdaalde die het Texcocomeer omringden. Van daaruit hadden ze een prachtig uitzicht over een stad op eilanden, die door ophaalbruggen met de oevers van het meer was verbonden. Het was Tenochtitlan.
Ontdek Key West: het zonnige eiland Zuid-Florida
"De plaats van de cactus", betekenis van de naam , vertegenwoordigt de droom van Huitzilopochtli, de god van oorlog en de zon. De droom toonde een adelaar die op een cactus zat met een slang in zijn bek, wat de plaats van bloei van zijn mensen zou aangeven. De opkomst van Tenochtitlán, in 1325 na Christus, luidde een periode van landbouwculturen en gevarieerde artistieke uitingen in. Stukken gebeeldhouwd in goud en zilver en schilderijen die gebruiken en religieuze manifestaties onthulden, werden symbolen van een georganiseerde beschaving, gestructureerd als een stadstaat. In feite was Tenochtitlán de hoofdstad van het Azteekse rijk, gezien de productie en de territoriale ligging. De teelt en afvoer van producten naar andere daarmee verbonden steden in het noorden en zuiden waren gemakkelijker.
Tenochtitlán, een complete stadstaat
Cortés beschreef Tenochtitlán als volgt in een brief aan Carlos V, koning van Spanje:
“Alle straten in de stad zijn van begin tot eind open, zodat het water er ongehinderd doorheen stroomt. Over al deze wegen, waarvan sommige erg breed zijn, zijn er bruggen die worden ondersteund door zeer stevige balken […]. Veel straten zijn deels bezet door de gracht en deels door een pier. "
De Azteekse huizen waren eenvoudig, gemaakt van adobe en ondersteund door houten balken. Bovendien werden ze allemaal naar de straten en grachten gedraaid. Binnen waren er vroeger patio's waar bloemen en groenten werden verbouwd en kalkoenen werden grootgebracht. Op deze binnenplaatsen was ook een ruimte gereserveerdtemazcalli, de stoombaden.
Ontdek Bordeaux, de opkomende Franse stad.
Het religieuze leven van Tenochtitlán was gericht opteocalli, de grote dubbele piramide in het midden van de vallei. Twee trappen leidden naar de altaren van Huitzilopochtli, god van de oorlog en de zon, en naar Tlaloc, de god van regen en gewassen. De goden van Tenochtitlán onthulden de belangrijkste kenmerken van hun volk: woest en krijger, wendde zich tot cultuur en kunst. Ze waren echter bij uitstek diplomaten en onderhielden goede betrekkingen met naburige stadstaten. Er was ook de cultus van andere goden, zoals de Quetzalcoátl-slang, de god van de wind en de morgenster; Tezcatlipoca, god van de nachtelijke hemel en beschermer van jonge krijgers; en Cihuacoatl, de moedergodin, ook wel "slangenvrouw" genoemd. De cultus van lokale goden werd gevierd op een plaats genaamdcoacalco. Maar in andere delen van deteocalli mensen- en dierenoffers werden gevierd in gebeden, variërend van succesvolle oogst tot overwinning in oorlog.
De val van Tenochtitlán
Tenochtitlán leefde gouden tijden en glorie tot de komst van de Spanjaarden. Maar twee jaar na zijn aankomst beleefde de stad haar vroege ondergang, gekenmerkt door epidemieën van onbekende ziekten en het geweld van buitenlanders. Terwijl Cortés in de stad was, hoewel hij als een bedreiging werd gezien, begon hij vriendschappelijke betrekkingen te onderhouden met Montezuma II. Naast het bijwonen van het hof van de keizer, speelde hij spelletjes in een spel dat leek op wat we tegenwoordig kennen als ludo. Spanjaarden zwierven vrij door de straten van de stad.
Echter, Spaanse hebzucht het stond tegenover en vernietigde de Azteekse staatsorganisatie, die, weerloos voor de door de Spanjaarden meegebrachte vuurwapens, zag dat zijn eigen keizer werd onderworpen door de macht van Cortés. Nadat hij het imago van Montezuma had geruïneerd door hem aan de mensen bloot te stellen en de goddelijke uitstraling die hem omringde te verdrijven, vluchtte Cortés met al het goud dat hij kon. Maar in 1521 na Christus, maanden later, keerde hij terug met een groter leger om te plunderen en af te breken wat er nog over was van de stad. Het bloedbad betekende het einde van de Azteekse beschaving, waarvan de meeste gegevens verloren waren gegaan door de vernietiging.
