Wie heeft nog nooit gevoeld dat de tijd sneller voorbijgaat? Volgens wetenschappers kan de verklaring voor deze sensatie in onze neuronen liggen en in de tijd van blootstelling aan bepaalde stimuli.
Wanneer we keer op keer een visuele of auditieve stimulus van dezelfde duur ontvangen, beginnen neuronen in een bepaald deel van onze hersenen uitgeput te raken en de activiteit te verminderen. Bijvoorbeeld wanneer we keken naar dezelfde film of we horen steeds hetzelfde liedje.
Bijgevolg kunnen we de tijd die verstrijkt op een enigszins vervormde manier waarnemen. Zowel voor meer als voor minder.
Volgens een studie gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Journal of Neuroscience kan de vermoeidheid van een groep neuronen die bijzonder gevoelig is voor het begrip tijd - gelegen in de supra marginale gyrus, een deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor sensorische verwerking - de oorzaak hiervan zijn. gevoel.
Begrijp de studie
Om de relatie tussen deze neuronen en de perceptie van tijd te onderzoeken, selecteerden de wetenschappers een groep van 20 mensen met een gemiddelde leeftijd van 21 jaar.
In de eerste fase van het onderzoek laten ze deelnemers gedurende zeer korte tijd, minder dan een seconde, 30 keer achter elkaar hetzelfde beeld (een grijze cirkel) zien.
Een deel van de groep ontving de korte versie van de stimulus, 0,25 seconden, en een ander deel, de lange versie, 0,75 seconden.
Toen begonnen de wetenschappers te testen om te zien of hun perceptie van hun tijd was veranderd. De onderzoekers lieten de deelnemers voor een iets langere tijd dezelfde cirkel zien: 0,35; 0,45; 0,55 en 0,65 seconden elk. Tegelijkertijd werd een geluidstoon van 0,50 seconden gespeeld.
Vervolgens werd de deelnemers gevraagd om aan te geven of de ruis langer of korter had geduurd dan de weergave van de beelden. Voor degenen die de korte herhalingen in de eerste fase van de studie hebben ontvangen, de ruis die 0,5 seconden duurde, leek sneller te zijn dan de weergave van het beeld op het scherm dat 0,35 seconden duurde.
Aan de andere kant, voor mensen die de langste herhaling ontvingen, 0,75 seconden, was het effect het tegenovergestelde. Deelnemers voelden dat de ruis duurde langer dan beelden die langer op het scherm bleven, zoals 0,65 seconden.
Je neuronen liegen misschien tegen je
Tijdens de tests lieten de deelnemers hun hersenen scannen door een functionele MRI-machine, die in staat is om activiteit in het orgel te detecteren. In dit stadium realiseerden wetenschappers zich dat tijdgevoelige neuronen hadden minder activiteit. Het was alsof ze moe waren na de zintuiglijke herhalingen waaraan ze waren onderworpen.
Volgens de auteurs van het onderzoek zou dit kunnen verklaren waarom we het gevoel hebben dat de tijd anders verstrijkt dan de zogenaamde fysieke tijd.
"Het is beter om je perceptie van tijd niet te vertrouwen nadat je bent blootgesteld aan herhaalde flitsen van beelden of ruis", zegt Masamichi Hayashi, een neurowetenschapper aan de Japanse Universiteit van Osaka.
Hoewel de resultaten licht kunnen werpen op nog steeds mysterieuze aspecten van de relatie tussen mens en tijd, is er een waarschuwing. Hayashi herinnert zich dat het door hem uitgevoerde onderzoek de beperking heeft dat hij deze veranderingen in perceptie gedurende zeer korte perioden heeft onderzocht.
"Toekomstig onderzoek zal moeten onderzoeken of onze resultaten kunnen worden toegepast op de perceptie van langere tijdsintervallen", besluit de wetenschapper.
EVERTON LOPES BATISTA / FOLHAPRESS
