De ziekte van Lyme is een bacteriële infectie die wordt overgedragen door teken die ontsteking van gewrichten en andere delen van het lichaam veroorzaakt. Onder degenen die het meest door de ziekte worden getroffen, zijn kinderen onder de 15 jaar en volwassenen ouder dan 29 jaar.
Onlangs is de incidentie van de ziekte verdubbeld in de Verenigde Staten, in delen van Europa en in sommige staten in Brazilië. Dit is het gevolg van de uitbreiding van geografische regio's waar teken besmet zijn met de bacterie Borrelia burgdorferi kan worden gevonden, waardoor miljoenen mensen in gevaar komen.
Wat veroorzaakt de ziekte van Lyme?
De ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door een bacterie genaamd Borrelia burgdorferi. De infectie wordt op de mens overgedragen door de beet van met deze bacterie geïnfecteerde teken. Om de ziekte over te brengen, moeten geïnfecteerde teken gedurende ten minste 36 tot 48 uur aan de huid van de gastheer gehecht blijven.
In Brazilië is de sterrenteken de belangrijkste verzender van de ziekte van Lyme. Omdat deze soort meestal niet voorkomt in grote stedelijke centra, zijn bewoners of bezoekers uit landelijke gebieden en mensen die ecologisch toerisme beoefenen het meest kwetsbaar voor de verspreiding van de ziekte van Lyme.
De voorkeurslocaties van het menselijk lichaam voor teken zijn de oksels, hoofdhuid en liesstreek.
Wat zijn de symptomen?
In het begin vormt een tekenbeet een harde knobbel. Ongeveer 70% tot 80% van de mensen met de ziekte van Lyme ontwikkelt 3 tot 30 dagen later een cirkelvormige uitslag op de plaats van de beet. Naarmate de uitslag toeneemt, kan het midden lichter worden, waardoor een "doelwit" -uiterlijk ontstaat.
De eerste symptomen van de ziekte van Lyme zijn onder meer:
- karakteristieke uitslag
- koorts
- hoofdpijn
- rillingen
- spier- en gewrichtspijn
- vermoeidheid
Als de infectie echter niet wordt behandeld, kan deze zich verspreiden en ernstigere gezondheidsproblemen veroorzaken. Het is noodzakelijk om enkele weken, maanden of jaren te wachten voordat de symptomen van een ernstigere chronische infectie optreden, gekenmerkt door pijn in de gewrichten en neurologische en cardiale manifestaties. Grote gewrichten worden het meest aangetast, vooral de knieën. Het zenuwstelsel kan ook worden aangetast, waardoor de patiënt tintelingen of gevoelloosheid in de armen en benen krijgt en soms de verlamming van Bell (die de gezichtsspieren aantast).
Hoe wordt de diagnose gesteld?
De ziekte van Lyme is moeilijk te diagnosticeren omdat de symptomen sterk verschillen van persoon tot persoon en zeer vaak voorkomen bij anderen, zoals reumatoïde artritis, griep en meningitis.
De arts probeert daarom vast te stellen of de patiënt mogelijk door een teek is gebeten, vooral in gebieden waar de ziekte endemisch is. Laboratoriumtests om antilichamen te identificeren die door het lichaam als reactie op bacteriën worden geproduceerd, kunnen worden gebruikt om de diagnose te helpen bevestigen. Het is echter onwaarschijnlijk dat ze zullen verschijnen bij tests die in het eerste stadium van de ziekte worden uitgevoerd, omdat ze slechts enkele weken na een infectie betrouwbaarder zijn, aangezien uw lichaam de tijd heeft gehad om antilichamen te ontwikkelen. De persoon moet meer dan vier weken ziek zijn en geen antibiotica hebben gebruikt om de reactie op de bloedtest positief te laten zijn.
Wat zijn de mogelijke behandelingen?
Wanneer de ziekte vroeg wordt gediagnosticeerd, is de ziekte van Lyme gemakkelijk te behandelen met antibiotica. Als de symptomen aanhouden of terugkeren, moeten meer antibiotica worden toegediend. Indien onbehandeld, kan een ontsteking van de gewrichten onomkeerbare schade aan botten en kraakbeen veroorzaken.
Voornaamste preventiestrategieën voor de ziekte van Lyme
1. Bedek het hele lichaam
Het is niet nodig om een pad van 1,5 km door een bos te lopen om de ziekte van Lyme op te lopen. De meeste gevallen doen zich voor op het eigen terrein van de persoon of in de buurt van hun huis, vooral in gazons en gebieden met dichte begroeiing. Bescherm uzelf ondanks de temperatuur met een lange broek in uw sokken, shirts met lange mouwen en lichtgekleurde kleding (beter om een teek te zien). Door op deze manier te kleden, wordt het risico op het krijgen van de ziekte van Lyme met 40% verminderd.
2. Breng een afweermiddel op de huid aan - en zelfs op kleding
Het gebruik van een tekenafweermiddel verkleint de kans op infectie met 20%. De meest effectieve insectenwerende middelen bevatten 10% tot 35% DEET (diethylmetatoluamide). Producten met 10% DEET gaan ongeveer twee uur mee; vergeet niet om het product na die tijd opnieuw aan te brengen. Gebruik bij kinderen geen insectenwerende middelen met meer dan 30% DEET. Als u denkt dat u erg zult worden blootgesteld aan teken, breng dan niet alleen DEET-afweermiddel op u aan, maar breng ook permethrinepesticide aan op uw kleding (vooral sokken en broeken), dat meerdere wasbeurten meegaat. Deze combinatie blijkt het meest effectief te zijn tegen teken. Laat permethrin nooit in contact komen met uw huid.
3. Controleer elke dag of er een vinkje bij je zit
Onderzoek je lichaam op kleine, ronde of bruine ballen. Vergeet niet tussen je tenen en in de lies te kijken. Ga voor een grote spiegel staan en kijk naar je rug. Controleer ook de hoofdhuid. Geen paniek als u een teek ziet. U heeft maximaal 24 uur de tijd om het te verwijderen voordat de infectie wordt overgedragen. 96% van de mensen die een teek vinden en deze ondertussen verwijderen, zijn niet besmet.
4. Ken de tekenen van de tekenbeet
Als u bent gebeten of als u vermoedt dat u de ziekte heeft, ga dan naar een arts voor een dosis antibiotica. Studies tonen aan dat een enkele dosis van 200 mg doxycycline, tot drie dagen na het verwijderen van de teken, het risico op de ernstige vorm van de ziekte met 87% vermindert. Deze behandeling helpt infectie te voorkomen, maar sommige deskundigen bevelen een langdurige behandeling aan, zelfs als de mogelijke infectie vroegtijdig wordt gediagnosticeerd.
